Yamaha Tracer 700

Yamaha Tracer 700

Tüm teknik detaylar bir tarafa Tracer 700’den kısaca bahsetmek gerekirse, asfaltta yol almayı sevenler için dizayn edilmiş, hafif, kıvrak ve ekonomik bir tur motoru. Bazen öyle ekonomik ki neredeyse son kullandığım 150 cc’lik commuterın yakıt sarfiyatına yakın! Ayrıca asfalt dediğime de bakmayın, uzak coğrafyalarda yol almayayı sevenler bilir, asfalt yol güzel manzaralara götürmez genelde, arada yoldan çıkmak gerekir. İşte Tracer o yollara da varım diyor, tabii ki bir enduro kadar çılgın gitmemek şartıyla. Enduro dediysem aklınıza yarım tonluk bin iki yüz adventure’lar gelmesin onların hepsi yol motoru. İşte Tracer için, o tarz motorlardan bile başarılı diyebilirim yeri geldiğinde. Çünkü tüm sıvılarla birlikte 196 kilogramcık.

Çok Amaçlı

Aslında çok amaçlı bir çakı gibi düşünebilirsiniz Tracer 700’ü. Şehirde işe güce giderken, hafta sonu kampa giderken, hatta fırsatını bulunca uzak diyarlara da sürebileceğiniz bir motor. Çılgınlar gibi virajlara da girebilirsiniz, sıfırdan yüze de ışınlanabilirsiniz. Seçim sizin, ne isersen iste hayır cevabı olmayan bir işletme adeta. Tabii ki çok amaçlı seven kitle için söylüyorum bunları. Amacınız tek yönlüyse o işin ustalarına bakmak gerek, bir R1 gibi gazlayamazsınız ya da WR250 gibi atlayıp zıplayamazsınız.

Ağırlık
Biraz da rakamlara değineyim, test yazısı nihayetinde. Ağırlığından bahsetmiştim, tüm sıvılar dahil 196 kg! Aynı segmentte kabul gören alternatiflere bakıldığında gayet hafif. Kimisi uzun yolculuklarda ağır motor iyi sanıyor, ama ağırlık güzel bir şey değil. Trafikle boğuşurken mi iyi yoksa azıcık eğimli yerde geri geri gitmeye çalışırken mi iyi, siz düşünün. Yola düşmüş herkesin öncül derdi ağırlık meselesidir. Kalite ve alternatiflerine nazaran daha hafif olan her ürün her daim daha pahalı olmuştur. Bu konu motor seçimlerinde pek hesaba katılmayan bir unsur. Alternatiflere göre hafifliğinin bile bir maddi değeri var. İster çadır al, istersen de bisiklete kadro, durum aynı.

Lastik
Şimdiye kadar altı motorum oldu, alışmışım kötü lastiklere, hatta kötü lastiklerle satışa sunulan motorlara. Tracer’daki Michelin Road 4’leri görene kadar da bu iş hep böyle sanırdım. Çifti yaklaşık 1600 TL civarına satılan lastikler, Tracer’ın üzerinde fabrika çıkışı geliyor. Yolculuğun neredeyse yarısı yağışlı havalara denk geldi. Islak zeminde yol tutuşu başarılı, güzelce ısındıktan sonra virajlar ise şahane. Asfalt dışında ise sürüşler pek kolay olmuyor.

Yakıt
Teknoloji ilerledi, Balkanlar’ı 150 cc’lik commuter’ımızla gezerken, ortalama 90 km/s hızda kullandığımda yakıt sarfiyatı 100km/3lt bile oluyordu. Aynı hızlarda Tracer ile gidildiğinde 3.5-3.8 lt gibi değerlermümkün. 15.000 km boyunca sürekli yakıt değerlerini kayda aldım, 150 km/s ve üzeri sabit hızlarda seyretmek bile fazla tüketime sebep olmuyor. Bir diğer güzel yanı da depo hacminin büyük olması. 17 litrelik depo ile uzun süre yol almak mümkün. Kısaca hızlara göre sarfiyatlardan bahsedecek olursam:
80 km/s – 3.5 lt
100 km/s – 3.9 lt
120 km/s – 4.3 lt
150 km/s – 5.5 lt
170 km/s – 7.0 lt

Hız, Güç, Denge
Hepsi de tatmin edici seviyede. Özellikle hafif oluşundan ötürü hızlanma heyecan verici. Üçlü çanta kullanmıyorsanız yüksek hızlarda denge şahane. Totalde 202 km/h’a ulaşabildim. Yan çantalar ve tur camı faktörü olmasına rağmen gayet stabil ilerliyor. En güzel yanı da bu hıza çok kısa sürede ulaşabiliyor olması. Uzun uzun tır konvoylarından hızlıca kurtulabilmek özlediğim özelliklerden biriydi.

Virajlar
Denge ve viraj performansı motosiklet budur dedirtiyor. Zira commuter ile 40.000 km’nin ardından, sanki önceden hep düz gitmişim dedim.

Sele Konforu
Çok kötü bir seleden sonra Tracer’ın üstüne oturduğumdan mıdır bilmiyorum, AirHawk’ımı kullanmadım bile. Uzun süreli sürüşler için bence oldukça başarılı. Su tutmuyor olması da ayrıca güzelmiş. Yağmur da yağsa, motoru yıkamış da olsanız sele hep kuru gibi. Artçı kısmı öyle değil ama, orası alışkın olduğumuz seleler gibi maalesef. Bir de öndeki konfor arkada o kadar yok, biraz küçük ve ince oluşundan sanırım. Konfor sele ile onu da çözmek mümkün. Yalnız konfor sele alıyorsanız, ısıtmalı olan versiyonu tercih edin derim.

Aydınlatma
Başarılı bir ön farı var, aydınlatma güzel. 4.000 km kullandıktan sonra Yamaha’nın sis farları takıldı. Muazzam oldu gece sürüşleri. Gece sürmeyi çok sevmesem de günlerin kısa olduğu zamanlar sürüşler gecelere sarkıyordu, çok iyi oldu takviye aydınlatmalar.

Olmasaydı İyiydi
Hiç mi kötü yönü yok derseniz, tabii ki var:

-Egzoz biraz aşağıda kalmış, kaldırımlardan inerken dikkat etmeli.
-Karter tapasının konumu pek iyi değil. Özellikle iki kişi binildiğinde yerden yüksekliği çok kısa. Olası darbelere karşı karter çok dayanıksız.
-Kornanın konumuna alışsam da acil durumlarda bazen yerini sinyallerle karıştırabiliyorum.
-Ön camın yetersiz gelmesi var, tur camı takmakta fayda var.
-Ön cam bağlantısı zamanla bollaşıyor ve bozuk yollarda sürüş esnasında gürültü yapıyor.
-Arka tekerin 180’lik olması pek de gerekli değilmiş aslında, 160’da olurmuş.
-Orta sınıfa hitap eden bir motosiklet için biraz pahalı, gerçi ruhu alınmış alternatifleri bile ne paralara satılıyor.